Crematies
Vroeger werd over deze vraag niet of nauwelijks nagedacht.
Hoewel de eerste crematie in België al plaatsvond in 1933, heeft het tot diep in de jaren zeventig geduurd voor deze vorm van afscheid nemen echt is doorgedrongen. Jarenlang was crematie een zaak van een kleine minderheid. Daar is pas verandering in gekomen, toen de katholieke kerk haar bezwaren hiertegen opzij zette.
Ook de wet van 20 juli 1971 was een belangrijke stap. Van dan af werden crematie en begraving als evenwaardig beschouwd.
Elke begraafplaats kreeg een strooiweide, een columbarium en nu ook een urnetuin.
Het aantal crematies is sindsdien fors de hoogte ingegaan en die trend zet zich door. In grote steden zoals Antwerpen, Brussel en Gent kiest inmiddels meer dan de helft van de inwoners voor crematie. Ook u hebt de keuze.
Verassing van het menselijk lichaam is niet meer dan een versnelling van het natuurlijke ontbindingsproces. Wat bij begraving jaren duurt, gebeurt tijdens de crematie in één uur. Dit proces wordt mogelijk gemaakt door de zeer hoge temperatuur in de oven en niet door de vlammenzee. De kist wordt in de op 750° voorverwarmde oven binnengevoerd. Na elke crematie wordt de as uit de oven verwijderd. Samen met de kist gaat een vuurbestendig identificatiesteentje in de oven, dat overeenstemt met het nummer van de asurn. Op die manier zijn alle vergissingen uitgesloten.
Wat is asverstrooiing? Na de crematie wordt de as in een urne gedaan. In plaats van in een vaste urne voor het columbarium, wordt de as nu in een strooiurne gedaan.
Op de begraafplaats wordt deze as verstrooid op de plaatselijke strooiweide.
Op de strooiweide is steeds een gedenksteen aangebracht. Hierop kan dan de naam van de overledene op een plaatje worden aangebracht.
- Thuisbewaring
- Urnenbos
- Columbarium
- Urnentuin
- Asneerlating op zee of de schelde